Softly now, gently, my dear For the day is dawning and the sun is waking up. Swiftly now, slowly, The singer’s voice invites us to the dance floor And the moon is standing still, But you said stars would never sleep.   The old songs are dying in the attics Of our youth; The idols of our times...

Και το κενό όπως μέσα σου θεριεύει, χάνεται μα πιάνει χώρο Αφήνει στίγματα και φλόγες ξερές να καίνε πάνω στο δέρμα, θύμησες μαύρες περασμένων εποχών και πληγών που δεν έκλεισαν ποτέ και πλακάκια πατωμάτων περασμένων με χλωρίνη ξανά και ξανά -μπας και αλλάξει λίγο το χρώμα, μήπως ασπρίσει και η...