2020-04-08 06:24
Οι μέρες έχουν χάσει το νόημά τους, κι έχω καιρό να το νιώσω αυτό. Συνήθως, σε ότι στραβό μου συνέβη ποτέ, δεν ήταν ο χρόνος που σταματούσε, αλλά οι δικές μου σκέψεις. Σκέψεις-βρεγμένα βαμβάκια που σέρνονταν αργά, υγρά, στο μυαλό μου χωρίς να βγάζουν νόημα. Αυτή η φορά όμως είναι διαφορετική.
Ο...
2018-06-25 22:59
We create lines we don’t follow; just to tell ourselves we have something tangible. We are not afraid of death, but it’s the unknown that steers us inside. Just like the freshly spilled creativity on the wall, wasted upon the things we need or must do.
Story of my life.
You know what death is? You...
2018-02-13 00:31
The day I met you could have been my last; I was that close to taking the leap, and it wasn’t one of faith. I still don’t know why I stopped to look at you but I’m surely thankful I did; that much I know.
It was pouring and I was soaked to the bone. My clothes were drenched and icy cold against my...
2018-01-31 01:07
“Hey Cowboy, are you up for a ride?” She says that with a wicked smirk on and her legs spread, wearing only that apron with the skulls I had given her a few years ago. Black skulls with bright red smiles, matching her own; only her lipstick is smudged at the corners, almost dripping down her...
2017-11-23 00:16
Την έβλεπε που πιλάτευε με τα μικρά, στραβά της δόντια τη φλούδα του μανταρινιού. «Κλημεντίνες» έλεγε τα μανταρίνια, και δεν μπορούσε να τις φάει αν δεν είχε πρώτα βγάλει τη μεμβράνη από την κάθε μια σκελίδα ξεχωριστά. Πρώτα τράβαγε την πορτοκαλιά σάρκα του φρούτου με τα νύχια της. Έπειτα ξεχώριζε...
2017-11-16 20:19
Η Αρλεκίνα είχε το πρόσωπο βαμμένο λευκό, με δύο μεγάλα μαύρα δάκρυα κάτω από τα τονισμένα με μολύβι μάτια της. Πάνω στα λεπτά χείλη της είχε σχεδιάσει ένα τεράστιο κόκκινο χαμόγελο Έτσι το πρόσωπό της είχε τις δύο απαραίτητες εκφράσεις: τη χαρά και τη λύπη. Στο δεξί της αυτί ήταν περασμένος...
2017-06-01 00:03
Once upon a violet moon, under the dark blue skies, laid a virgin who loved to sing to the stars. Her name was Yavana and she would every evening lie beneath the old willow tree on the hill, staring at the sky as it begun to darken, as the stars came out. And she would sometimes whispers words of...
2017-03-08 02:14
Lyria watched as he paced away from her with those well-balanced, firm steps she strived to match. She could only watch his back, upright, tense and stiff, as he moved fluently, as his body swayed lightly, as if dancing to a music she knew not of. The short locks of his hair caressed the...
2016-12-12 03:06
Κόκκινη κλωστή δεμένη
Στο μικρό μου δαχτυλάκι.
Δαχτυλήθρα και βελόνα
Χνάρι-χνάρι να κεντήσω
Το πατούμενο της Μοίρας
Πα’ στου κόσμου το υφαντό
Κι άμα τσιμπηθώ και στάξει
Πλια καλή θα’ναι η ιστορία
Θα κυλήσει το αδραχτι
Να μου φτιάξει νέο νήμα
Με τ’ ολόγιομο φεγγάρι
Λάμπα, φωτεινό...
2016-06-13 23:45
Για κοίταξε πώς στάζει το αίμα από τα μισάνοιχτα στόματά τους....
Όλα ήρθαν τόσο ευνοϊκά. Μόλις είχαν γυρίσει από τη βόλτα τους με τη γυναίκα που τα φρόντιζε. Είχαν περάσει μια όμορφη ώρα κάνοντας κούνια και τραμπάλα, και τα ματάκια τους έλαμπαν από χαρά. Πέντε ο ένας κι έξι χρονών ο...
