Η Ώρα της Χολής #2: Οι Γυναίκες και τα ρούχα τους

Από τη Melane με αγάπη

(Τα παρακάτω είναι βασιμένα σε αληθινά γεγονότα. Η οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι καθόλου τυχαία.)

1. "Μπουζουκάκι μου γλυκό..."

~Δεν θα αναφερθώ στην κοπέλα η οποία έτυχε και μια φορά να πάει στα μπουζούκια (που κάθε άλλο παρά μπουζούκια είναι, πλέον) και φόρεσε λαμέ μπλουζάκι ή μίνι φόρεμα. Όχι. Αυτή δικαιολογείται λόγω αμάθειας.Θα αναφερθώ, όμως, σ' εκείνη που έχει μπλέξει την πίστα του σκυλάδικου με το μετρό, τη σχολή της, την καθημερινή της εργασία και ούτω καθ' εξής.~

Είναι, αισίως, 9 το πρωϊ. Τρίτη σειρά από το τέλος, βλέπεις μια ατημέλητη αλογοουρά και μια κοπέλα με μακό να μασάει το καλαμάκι του καφέ της μισοκοιμισμένη.

Αυτή είμαι εγώ.

Τρεις θέσεις δίπλα μου, ακούω κουδουνίσματα. 'Τι στο καλό, μπήκε καμιά κατσίκα'  σκέφτομαι και κοιτάω, με κίνδυνο να μου πέσουν τα μάτια απ' τις κόγχες τους.

Ισιωμένο μαλλί : τικ

Κοντό λευκό φόρεμα : τικ

Από μια δεκαριά βραχιόλια στο κάθε χέρι : τικ

Τακούνι : τικ

Πέντε κιλά makeup και φούξια κραγιόν : τικ

' Ω Θεοί του Ολύμπου....'

Δεν είναι το φόρεμα, δεν είναι τα τακούνια, ούτε καν τα βραχιόλια που μου προκαλούν πονοκέφαλο ακόμη και σε καλή μέρα να είμαι...

Είναι το στυλ, ο αέρας.... Αυτός ο υπόγειος φόβος που νιώθω καθώς την κοιτάω, πως από στιγμή σε στιγμή θα ανέβει πάνω στο έδρανο και θα αρχίσει να τραγουδάει Κιάμο...

Ίσως να είναι γενικά το στυλ αυτό της γυναίκας που δεν μπορεί - και δεν θέλει - να ξεχωρίσει τις ώρες της ημέρας, ίσως γιατί ποτέ δεν έμαθε να διαβάζει το ρολοϊ της. Θα την δεις με τα ίδια ρούχα πρωϊ - μεσημέρι - βράδυ, με το ίδιο έντονο βάψιμο που θα την κάνει να ξεχωρίζει από χιλιόμετρα... Και όχι με τον καλό τρόπο.

2. Η ροκιά σου, μάτια μου...

Θέλω κάποιος να μου λύσει την αιώνια απορρία...

Γιατί το ξεφτισμένο σορτσάκι με ασορτί ξεφτισμένο μπλουζάκι Guns 'n Roses, all star και μισή ντουζίνα δερμάτινα κολιέ θεωρείται Ροκ;

(Α! Να μην ξεχάσω και την μπαντάνα! Στον καρπό, στο κεφάλι, στο λαιμό, δεν έχει σημασία, αρκεί να υπάρχει!)

Δεν λέω, όταν μας το πλάσαρε ο Axl Rose ήταν καινοτομία...

Αλλά ήταν και δυο δεκαετίες πίσω.

Για να βάλουμε, λοιπόν, τα πράγματα στη θέση τους....

Όχι. Δεν είσαι ροκ επειδή φοράς μπλούζα με στάμπα συγκροτήματος, σορτς με ξέφτια και περνάς τα μάτια σου με slopy eye pencil. Και όχι, δεν θα γίνεις πιο ροκ αν αντί για απλό μούβι κάνεις smokey eyes.

Αν αντικαταστήσεις τα all star με αρβύλες;

Για μάντεψε.

Ακριβώς. Όχι.

3. "Γκοθάκι μου χλωμό..."

Μήπως είσαι κτήριο Γοτθικού ρυθμού;

Όχι.

Μήπως ζεις στη Βικτωριανή Περίοδο (γύρω στα 1800) ;

Δεν νομίζω, θα είχες γίνει σκόνη ως τώρα.

Οπα, κάτσε! Φοράς κορσέ, φούστα από βελούδο (που αν του πετάξεις μπανάνα θα πηδήξει να σε φάει), τρίπατα αρβυλοπάπουτσα και τα μαλλιά σου είναι βαμμένα σε πενήντα διαφορετικές αποχρώσεις του γκρι!

Εχεις περασμένο το πρόσωπό σου με τρεις τόνους πιο λευκό makeup από το φυσικό σου, έχεις piercing και σκουλαρίκια (ναι, υπάρχει διαφορά...) σε μέρη που δεν ονομάζονται δημοσίως και το κινητό/mp3 σου φωνάζει Nox Arcana, Siva Six και Combichrist!

Μα, πρέπει να είσαι Goth...

Ανάλογα τα αξεσουάρ που φοράς, φυσικά, θα τροποποιήσω λίγο την ταμπέλα σου.

Το βασικό, όμως, είναι να θυμάσαι πως χωρίς αυτήν την ταμπέλα, δεν είσαι τίποτα. Μην τολμήσεις, λοιπόν, να ξεφύγεις από τον κανόνα και κάνεις κάτι "Μη Goth"! Μην προδώσεις τα πιστεύω σου!

Και, κυρίως, μην βγεις στην παραλία φέτος το καλοκαίρι και πάρεις χρώμα! Απαπαπαπαπα......Φτου και μακρυά μας...

4. Happy Hippy is Happy!

Ώρα σχεδόν έξι το απόγευμα. Το προαύλιο της σχολής είναι κατάμεστο από φοιτητές που σχολάνε ή ετοιμάζονται να υποφέρουν για ένα ακόη τρίωρο μέχρι να πάνε στα σπίτια τους.

Τυχαίνει να υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του προαυλίου με χορτάρι, δέντρα, κι ένα συντριβάνι που, όποτε το θυμάται, βγάζει νερό αντί για λάσπη.

Τυχαίνει, αυτό το γρασιδόχαλο να γίνεται, κάθε μέρα, τρείς με όσο πάει, τόπος συναντήσεων (κι επικών συζητήεω, αν έχεις την υπομονή να ακούσεις) των θυληκών Νεο-Χίπις. (Γιατι δεν είσαι Χίπης αν δεν "την αράζεις" για κάνα τρίωρο όπου ξαπλώνουν κι αφοδεύουν τα αδέσποτα.)

Όπου Νέο-Χίπις βάλε: σαλβάρι που έχει να δει πλυντήριο από την εποχή του Ναπολέοντα, ράστα (ή κάτι που να μοιάζει με ράστα) που θα έκαναν τον Marley να χλωμιάσει, και μια μάζωξη από ετερόκλητα κολιέ-δέρματα-πετσιά (κυρίως γιατί η Χίπισσά μας ξέχασε πως είναι φιλόζωη και δεν φοράει δέρμα) και είσαι μέσα.

Πρέπει πραγματικά να σχολιάσω; Πέρα από το απαράδεκτο γεγονός οτι τα -αγνώστου προελεύσεως- τσιγάρα τους βγάζουν περισσότερο καπνό κι από φραγμένη καμινάδα, μιλάνε φωνάζοντας σαν να είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να τους ακούμε, είναι κι εντελώς εκτός θέματος!

Οι Hippies ήρθαν και πέρασαν από τον μάταιο τούτο κόσμο γιατι είχαν ένα σκοπό (πέρα από τον κοινοβιοτισμό και την προώθηση ναρκωτικών...). Αλλά, όπως και ο λατρεμένος Axl, ανήκουν κι αυτοί στο παρελθόν...

~Κορίτσια, αν θέλετε να το κάνετε σωστά, αφήστε κάτω τα ξυραφάκια σας, τα κραγιόν, τα συνθετικά ρούχα, το τρεχούμενο νερό και ξεχάστε τη γεύση του κρέατος. Και ούτε κουβέντα για pc και internet, έτσι; A! Και τα προφυλακτικά με γεύσεις; Τσου. Say yes to free love and many, many children!~

Best Regards σε όσες "Δεν είναι έτσι!" και "Το κάνουν από πεποίθηση"...,
Melane