Το Ωραίο και Διαφορετικό...

Διαφορετικό σχετικά με τι;

Με όσα έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε ως "λογικά", με όσα έχουμε μάθει να ζούμε. Ας το πάρουμε απόφαση, κορίτσια και αγόρια: το πρότυπο του Ωραίου έχει αλλάξει ριζικά τα τελευταία χρόνια, και απλά δεν το έχουμε καταλάβει. Το ίδιο και ο τρόπος που προσανατολιζόμαστε σεξουαλικά...

Ως προς τους άντρες, περάσαμε από τον ωραίο, καλοντυμένο-κουστουμάτο άνδρα σ'εκείνον με τη φόρμα, το αθλητικό φανελάκι και το admiral τσαντάκι κρεμασμένο στον ένα ώμο. Από το καλοξυρισμένο πρόσωπο στο εντελώς αποτριχωμένο στήθος και τις γάμπες πάνω στις οποίες γλιστράει πούπουλο χήνας (!)

-Τα πρότυπα, βλέπεις, αλλάζουνε κάθε τόσο, και τα γεγονότα τρεχουν πριν προλάβουμε να τα δούμε.-

Τώρα, πώς κατάφερε το πρότυπο αυτού του "αθλητικού" άνδρα να επιβιώσει και να εναρμονιστεί πλήρως με τον γενιοφόρο, μουσάτο, ντυμένο με στενό παντελόνι και snikers, ακόμη δεν το έχω καταλάβει. Πώς γίνεται απ' τη μια να υποστηρίζουμε οτι ο "κλαρινογαμπρός" είναι παράδειγμα προς αποφυγή ενώ την ίδια στιγμή το 90% τον αρσενικών σε κάθε ΑΕΙ, ΤΕΙ (κλπ κλπ) να τείνει προς την "εκεί" κατεύθυνση; Και πώς γίνεται, την ίδια στιγμή που εξωραϊζουμε το πρότυπο του ωραίου, αθλητικού και ολίγον τι Νεάτερνταλ, να λατρεύουμε τον μετροσέξουαλ;

Και γιατί όλα αυτά τα κατηγοριοποιούμε σαν να είναι τόσο μονοδιάστατη η εμφάνισή μας, ή σαν να δεχόμαστε πως ΜΟΝΟ μια εικόνα έχουμε; 

Στις γυναίκες τα πράγματα αλλάζουν λίγο, απλοποιούνται. Είναι γυναίκες, άλλωστε, σωστά; Στενό παντελόνι, κοντή φούστα, στενά μπλουζάκια, ντεκολτέ... Οτιδήποτε αρκεί να είμαστε αρκετά προκλητικές και να τραβάμε τα βλέμματα. Έτσι μας θέλουν οι καιροί, έτσι γινόμαστε.

"Girl, you gotta be what tomorrow needs..." λέει ένα τραγούδι, και συμφωνώ απολύτως, όσο άσχημο κι αν μου φαίνεται. Η ανασφάλεια έχει οδηγήσει πολλά κορίτσια, όμορφα κορίτσια, απλά κορίτσια, κορίτσια της διπλανής πόρτας, να γίνουν Τέρατα της Μόδας: Κι άλλο makeup, κι άλλο κραγιόν, κι άλλη σκιά, άντε και λίγο ακόμη eye liner... Βάλε και λίγο ρουζ "για να μη δίχνεις χλωμή"... Βάλε και κάτι "όμορφο" για να μην περνάς απαρατήρητη...

Βλέπεις; Αν έχεις μικρό στήθος, να βάλεις κάτι που θα το τονίσει: σουτιέν με ενίσχυση, κολλητό τοπάκι, κοντό τοπάκι για να φαίνεται η κοιλίτσα (φλατ, ε! Μην πάρεις κανα κιλό!) Κι αν έχεις καλό, "στρογγυλό κωλαράκι" όπως λένε, πρέπει κι αυτό να το τονίσεις με το ανάλογο τζιν ή κολάν.

Να γιατί γονόμαστε κόπιες η μια της άλλης. Και μετά ακούς τις αντροπαρέες να παραπονιούνται πως όλες έγιναν "ξέκωλα".

Αυτά δεν θέλετε; Αυτά δεν προσέχετε; Μια κοπέλα "άφτιαχτη" ποτέ δεν θα τραβήξει κανένα βλέμμα αποδοχής, ποτέ δεν θα ακούσει ένα κομπλιμέντο για το πόσο όμορφη είναι. Και, πιστέψτε με, δεν υπάρχει άσχημη κοπέλα. Όλες μας, μα όλες μας, είμαστε υπέροχες, κυρίως την ώρα που ξυπνάμε.

Ναι, με τα μαλλιά ανακατωμένα. Και ναι, άβαφες. Και ναι, ναι με τη φόρμα την δυο νούμερα μεγαλύτερη!

Θα ήταν ασφαλές, λοιπόν, να πω οτι στους άντρες αρέσουν κάποια συγγεκριμένα πράγματα, και στις γυναίκες κάποια άλλα. Ακούγεται γενικό, το ξέρω. Και ακούγεται λάθος, σαν να κατηγοριοποιείς αυτά που κάνουν έναν άνθρωπο αυτό που είναι. Μα ισχύει!

-Έλα τώρα... Θα έριχνες δεύτερο βλέμα σ'εκείνον τον συμπαθητικό χοντρούλη, όσο κι αν σε κάνει να γελάς, όσο κι αν μιλάτε με τις ώρες; θα τον έβλεπες ποτέ ερωτικά, ακόμη κι αν ήσουν απελπισμένη; Μάλλον όχι. Κι εσύ, χρυσέ μου, θα ήθελες ποτέ δίπλα σου την χοντρούλα, κοντούλα κοπελίτσα, ακόμη κι αν είναι και  γαμώ τους χαρατήρες;-

Απελπίζομαι, μερικές φορές, με τα πρότυπα που προβάλονται. Όχι από  τα ΜΜΕ, από εμάς τους ίδιους! Κάνοντας ένα γρήγορο πέρασμα σε Facebook, Tumblr και λοιπά Μέσα Κοινωνικής Δολοπλοκίας, βλέπω την εκάστοτε χρονικά δομημένη τελειότητα σε κάθε status update, σε κάθε φωτογραφία. Έχεις ιδέα πόσα άτομα αποκλείονται από αυτά τα πρότυπα πλασματικής τελειότητας, και πόσα άλλα αλλάζουν δραματικά για να τους μοιάσουν;

Απλά για να ταιριάξουν κάπου.

Δεν μιλάω εκ του ασφαλούς. Είναι μια τεράστια παγίδα όλο αυτό, θα ήταν θαύμα αν ξέφευγα. Στον δικό μου δρόμο, όμως, έπρεπε να βρεθούν ένα - δυο άτομα που μου είπαν πως αξίζω και χωρίς να γίνομια προκλητική, υπερβολικά γδυμένη ή υπερβολικά αδύνατη για να χωρέσω σε απελπιστικά μικροσκοπικά τζιν και φούστες. Και με τη σειρά μου έχω πει σε αγόρια και κορίτσια που βλέπω να προσπαθούν υπερβολικά, οτι δεν χρειάζεται ούτε να αφήσουν γενειάδες, ούτε να ξοδέψουν τη μισή τους περιουσία σε μαγαζιά για να θυμίζον μοντέλα.

Κατά καιρούς το ξεχνάω και προσπαθώ να αλλάξω για τους άλλους, είναι κάτι σαν ναρκωτικό: Σε παίρνει από κάτω και θέλει προσπάθεια να επανέλθεις.

Αλλά, τι στο καλό...; Νομίζεις οτι όλοι αυτοι οι δήθεν ωραίοι αξίζουν παραπάνω από εσένα; Μήπως είναι πιο ήρεμοι ψυχικά, λιγότερο στρεσαρισμένοι; Ίσα-ίσα! Αν πάρουν μισό γραμμάριο, δεν θα χωράνε στα ρούχα τους! Και μια λάθος στροφή στο ξυραφάκι θα χαλάσει όλη την αρενωπότητα που κρύβεται στις... τρίχες! 

Τρίχες, baby... Τρίχες.

Best regards, Melane

Τα σχόλιά σας:

under-construction9.webnode.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%87%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CF%83%CE%B1%CF%82/