Προς την κυρία Λατινοπούλου

Αγαπητή κυρία Λατινοπούλου,

Αναρωτιέμαι, εγώ που είμαι γυναίκα, με πόση όρεξη ξυπνάτε το πρωί για να περιποιηθείτε το προσωπείο με το οποίο μας καλημερίσατε στην προσωπική σας σελίδα όπου και ανεβάσατε το βίντεό σας. Με πόση προσοχή βάλατε το κραγιόν και τη σκιά σας, απλώσατε το ρουζ στα μάγουλά σας και, εν τέλει, βγήκατε στο φακό εντελώς διαφορετική από την γυναίκα που ξύπνησε, αναμαλλιασμένη και χλωμή στο μαξιλάρι της μερικές ώρες πιο πίσω. Αισθάνομαι άβολα, αλήθεια, με την προσπάθεια που καταβάλατε για να δείξετε στο κοινό σας ένα πρόσωπο εντελώς διαφορετικό από το «καθημερινό» σας, το οποίο κανείς δεν θα αναγνώριζε αν σας έβλεπε τυχαία στο δρόμο.

Δεν καταλαβαίνω, αφού το αγαπάτε τόσο πολύ το πρόσωπό σας το μακιγιαρισμένο, εγώ γιατί πρέπει να το δω; Γιατί προσπαθείτε να μου περάσετε ότι όλο αυτό είναι πάρα πολύ όμορφο και φυσιολογικό; Έτσι ξυπνάτε το πρωί; Με το μαλλί στην τρίχα και βαμμένη σαν να πρόκειται να σας φωτογραφήσουν επαγγελματικά; Κι αν ναι, καλώς και μπράβο σας, αλλά γιατί εγώ πρέπει να το δω. Με ενοχλεί. Εγώ στο σπίτι μου δεν κυκλοφορώ έτσι.

Κυρία Λατονιπούλου, εγώ μέσα στο σπίτι μου κυκλοφορώ άβαφη, επειδή κάνω τις δουλειές μου και δεν δύναμαι να σκουπίζω το ρίμελ και το μεικαπ που θα τρέχει κάθε τόσο μαζί με τον ιδρώτα στο πρόσωπο μου. Και μερικές φορές δεν προλαβαίνω, όπως εσείς, να ξυρίσω τα πόδια μου και τις μασχάλες μου, ή να περιποιηθώ τα φρύδια και το μουστάκι μου. Και αν πρέπει να βγω με τέτοια εμφάνιση από το σπίτι μου για να κάνω τα ψώνια μου στο κοντινό μαγαζάκι, δεν θα ντραπώ, επειδή στο δρόμο θα δω κι άλλες γυναίκες σαν εμένα, που όλη μέρα τρέχουν κι εργάζονται, μη προβαίνοντας να κάνουν κούρα ομορφιάς για να πετάξουν τα σκουπίδια τους στον παρακάτω κάδο απορριμμάτων. Το θεωρούν φυσιολογικό, όπως κι εγώ, να ανασηκώσουν αδιάφορα τους ώμους και να μη δώσουν σημασία σε «τρίχες», κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το αποδέχονται σαν ένα κομμάτι της καθημερινότητας, κι αν βρουν χρόνο θα το φτιάξουν. Αν όχι, κάποια άλλη στιγμή.

Κυρία Λατινοπούλου, εγώ που είμαι γυναίκα νιώθω ντροπή που μας ξεμπροστιάσατε με τόσο μισογυνισμό στη σελίδα σας. Όχι ντροπή για τον εαυτό μου, αλλά για εσάς που, παρά το νεαρό της ηλικίας σας, δεν σκέφτεστε με τα σημερινά δεδομένα, αλλά με μια ελιτιστική νοοτροπία που ανήκει σε κάποιον άλλο κόσμο. Στον κύκλο σας, όποιος κι αν είναι αυτός, μπορεί οι γυναίκες να προλαβαίνουν να εμφανίζονται σαν οπτασίες και καλά κάνουν. Είναι δικαίωμα κάθε γυναίκας να νιώθει όμορφη, με όποιο τρόπο επιλέξει. Στον δικό μου κύκλο, όμως, αυτό τον καθημερινών γυναικών, έχομε από καιρό απενοχοποιήσει τις τρίχες. Όπως και τις ραγάδες, και την κυτταρίτιδα.

Μια νοσηρή μειοψηφία στην οποία ανήκετε κι εσείς, δεν θα καταφέρει να αλλάξει στην πλειοψηφία τα πρότυπα της καθημερινότητας, ούτε το φυσιολογικό. Αυτό, δηλαδή, που βγαίνει πάνω στο σώμα φυσικά: οι τρίχες, οι ραγάδες, τα σπυριά, τα παχάκια. Εμείς θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε αυτά που πιστεύαμε. Κι όσοι, σαν εσάς, μιλούν για εξέλιξη απλά και μόνο επειδή έπιασαν ένα κραγιόν και μια μάσκαρα, ή πήγαν σε κάποιο ινστιτούτο αισθητικής κι άλλαξαν ριζικά το παρουσιαστικό τους, ανήκουν σε μια άλλη εποχή, επιφανειακή, που σιγά-σιγά πεθαίνει. Δεν θα μας επιβάλετε τα πρότυπά σας, δεν θα μας κάνετε να νιώσουμε άσχημα για τα σώματά μας πάνω που μάθαμε να τα αγαπάμε. Ούτε εσείς, ούτε κανένας.

Κι όσο για τους άντρες; Δεν ξέρω, δεν έχω μιλήσει σε πολλούς, αλλά από τα λίγα που έχω δει και βιώσει ο δικός μου ο άντρας με αγαπάει όπως βγαίνω από το ντους: Ξυρισμένη ή αξύριστη, με κυτταρίτιδα ή χωρίς, με πανάδες και κύκλους κάτω από τα μάτια. Ευελπιστώ πως οι άντρες των υπολοίπων γυναικών φέρονται με την ίδια ευαισθησία και κατανόηση προς τη φυσιολογική φθορά που, κι αυτούς δεν τους αφήνει ανέπαφους.

Τώρα, αν θέλουν να βαφτούν, να βάλουν ρούχα γυναικεία, γόβες, σκουλαρίκια ή ό,τι άλλο τους εκφράζει, μπορείτε ευγενικά να γυρίσετε το κεφάλι σας από την άλλη αν το θέαμα σας ενοχλεί τόσο πολύ. Συνήθως, βέβαια, μας ενοχλεί αυτό που δεν μπορούμε να μιμηθούμε ή να ελέγξουμε κι από προσωπική μου πείρα θα σας πω ότι άπειρες φορές έχω ζηλέψει στυλ και μακιγιάζ σε άντρα που εγώ η ίδια δεν θα καταφέρω ποτέ να αντιγράψω ή να υποστηρίξω. Μήπως αυτό να το εξετάσετε λιγάκι μαζί με τις λοιπές σας απόψεις;

Δεν θέλω να σας κακοκαρδίσω, κυρία Λατινοπούλου, αλλά ίσως κι εσάς κάποια μέρα σας αγγίξει ο χρόνος. Εύχομαι κι ελπίζω πως μέχρι τότε θα έχετε αναθεωρήσει, διαφορετικά όλη σας η περιουσία θα σπαταληθεί σε κάτι ανώφελο: να σταματήσετε τη φύση.

Με οίκτο,

Μια γυναίκα της νοσηρής μειοψηφίας.