Του χωρισμού έπονται....

Πριν καν μπω στο θέμα, γνωρίζοντας πως η λέξη "χωρισμός" έχει μια ιδιαίτερη σημασία για κάθε πικραμένη ψυχή εκεί έξω, θέλω να πω το εξής  : η καθαρά προσωπική μου άποψη είναι οτι "χωρισμός" δεν υφίσταται μόνο μεταξύ δύο ατόμων που είχαν ερωτική σχέση.

[Και ναι, λέω "ατόμων". Όχι "μιας γυναίκας κι ενός άντρα". Αλλά αυτό είναι μια άλλη, πονεμένη ιστορία την οποία κάθε άνθρωπος που θέλει να ανοίξει τους ορίζοντές του στη διαφορετικότητα οφείλει να αναλογιστεί]

Επιστρέφοντας στο θέμα... Χωρισμός είναι η λήξη της οποιασδήποτε σχέσης, στο δικό μου λεξικό. Χωρισμός με τη σχέση, με τη φίλη, με την οικογένεια κ.ο.κ. Για όσες ή όσους, λοιπόν, περιμένουν να δουν τι έπεται μόνο ενός ερωτικού χωρισμού (δάκρυα, μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα, γράμματα/mails, ελεύθερο camping έξω από το σπίτι του απολεσθέντος ατόμου... Συγγνώμη, χάσατε.

Α! Και σίγουρα στα παρακάτω θα βρεθεί και κάποια εντελώς τυχαία διαλεγμένη δική μου εμπειρία. Articles immitate life, after all... 

...

Μεταξύ εραστών...

Εκείνο το μπλουζάκι που σου είχε δώσει, το θυμάσαι; Εκείνο το λιγάκι (εως πολύ, ανάλογα με το ύψος του παλικαριού) χαχόλικο, με τις ρίγες/βούλες/αρκουδάκια, που σίγουρα την πρώτη φορά που το φόρεσες είχε ακόμη το άρωμά του επάνω (ή το μαλακτικό που αρέσει στη μαμά του...). Ναι, αυτό. Αυτό που το κάθε φορά που το έβγαζες από τη ντουλάπα, φρεσκοπλυμένο, πρώτα το κρατούσες πάνω σου και μετά το φορούσες νιώθωντας πως εκείνος ήταν κοντά σου...

Αχ αυτό το μπλουζάκι.... Πόσες νύχτες το φορούσες, βλέποντας ταινίες, περιμένοντας πάνω από το κινητό (πολλές φορές καθόσουν και πάνω του κατά λάθος) να σου στείλει κάποιο μήνυμα.

Αχ αυτό το μπλουζάκι, με logo το είχες κολλήσει πάνω σου; Χρυσή σε έκανε η μάνα σου να το βγάλεις για να το πλύνει!

Αχ αυτό το μπλουζάκι, πόσο εύκολα το έβγαλες όταν χωρίσατε, με πόση ευκολία χόρεψες πάνω του το χορό του πολέμου, το ποδοπάτησες, το ξέσκισες (προσπάθησες τουλάχιστον. Δεν είναι όσο εύκολο φαίνεται στις ταινίες!). Δυναμική γυναίκα εσύ!

Σκατούλες δυναμική. Δύο λεπτά αργότερα το μάζευες από το πάτωμα για να το αγκαλιάσεις και να το ποτήσεις με τα πικρά σου δάκρυα που λέκιασαν το ύφασμα για πάντα... (ήταν εκείνη η περίοδος που άρχισες να διαβάζεις και Λένα Μαντά, αν δεν απατώμαι)

* Όντας γυναίκα, δεν μπορώ να μιλήσω για τα αρσενικά που τυχόν διαβάζουν τα παραπάνω. Άλλωστε, μεταξύ μας, όποιο μπλουζάκι και αν σας έδινε η κοπέλα σας δεν θα σας χώραγε.

Μεταξύ "φίλων" του έταιρου φύλου...

Λες λοιπόν οτι είστε φίλοι. Πολύ καλά ως εδώ (ποιος σε πίστεψε δεν ξέρω...) Και,πάνω στο τσακίρ της φιλίας, ανάμεσα σε ένα-δυο μπουκάλια μπύρας (καθ' ότι μπατήρηδες και οι δυο) ανταλάσετε δωράκια. Κολιεδάκια BFFs, ταιριαστά κακόγουστα μπρελόκ για τα κλειδιά, μαντηλάκια για τα γυαλιά τα οποία ορκίζεστε να έχετε πάντα πάνω σας ως ένδειξη αιώνιας φιλίας κλπ κλπ.

Σπάει ο Καθούλου το πλοκάμι του και μια ωραία πρωϊα ξυπνάς και καταλαβαίνεις οτι "δεν τρέχει το πράγμα" μεταξύ σας, οτι έχεις αρχίσει να τον βλέπεις αλλιώς, οτι μάλλον πολύ κοιτάει το μπούστο σου (όχι για να σιγουρευτεί οτι δεν του είπες ψέματα και είναι μέγεθος Β αντί για C). Και, ως ένδειξη ωριμότητας, βγάζεις το σύμβολο της φιλίας σας και το πετάς στη λεκάνη της τουαλέτας. Του ξεκαθαρίζεις την κατάσταση, χωρίζετε (να λοιπόν που και αυτό χωρισμός είναι)...

Αλλά, επειδή όντως νοιάζεσαι κατά βάθος, καθώς είσαι καλός άνθρωπος, φροντίζεις να μαθαίνεις νέα του. Να ξέρεις πως είναι, πως περνάει. αν σκεπάζεται τα βράδυα * insrert τη σπαραξικάρδια μουσική από σίριαλ του Φώσκολου *... Και μαθαίνεις πως έχει κρεμάσει πάνω του ό,τι του είχες δώσει και περιφέρεται στα γνωστά σας στέκια προσπαθώντας να δείξει πως ακόμη σε σκέφτεται.

Πυρ και μανία.

Και "Πως τολμάει αυτός;!;" και "Αφού το λήξαμε!" και δώστου να κλαις και να χτυπιέσαι πως "ίσως και να έκανες λάθος, ίσως όντως να σε ήθελε φιλικά..."

Nope. Ξέρω πως σπάω τη μικρή σου ροζ φούσκα, συγγνώμη, αλλά κάποιος πρέπει να σου πει την αλήθεια.

Η κολλητή ξεκόλλησε!

Ωχ. Εδώ έχει ζουμί...

Πρόκειται για εκείνη τη μια καλύτερη φίλη που είχες. Εκείνη που βρέξει-χιονίσει θα την έβλεπες για να της πεις τον πόνο σου: Για τον Μάκη, τον Τάκη, τον Λάκη, τα φρύδια σου που τα έβγαλες στραβά και τώρα θυμίζεις γκέισα... Εκείνη η μια καλύτερη φίλη που θα κατοικοέδρευε στο σπίτι σου μετά από ένα χωρισμό (με τη σχέση της) για καμια-δυο μέρες μέχρι να της περάσει και να αρχίσεται να γελάτε, πλέκοντας η μια τα μαλλιά της άλλης (και αφήνοντας το μισό μαλλί πάνω στη βούρτσα, αφού καμιά απ' τις δύο δεν ξέρει ούτε καν να χτενίζει)

Κι έρχεται η αποφράδα μέρα που "χωρίζετε". Για τηλέφωνο ούτε λόγος. Για τα άπειρα πράγματα που έχει ξεχάσει σπίτι σου (από το βιβλίο της μέχρι το παντελόνι που σου είχε δανείσει και ξέχασες να της το δώσεις), καλύτερα να σου κοπεί το χέρι παρά να της το επιστρέψεις! Κι ας κλαις τα δικά σου πράγματα που έχουν παραπέσει κάτω από το κρεβάτι της, για τα καλτσάκια με τη Μίνι Μάους που άφησες μέσα στις παντόφλες της (κλπ κλπ κλπ...)

Τι χωρισμός κι αυτός. Βουβός. Γιατί, όντας εγωίστρεις και οι δυο, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να κάνεται καυγά σαν κανονικοί άνθρωποι και να το λύσετε! Τουλάχιστον να έχετε έναν καλό λόγο να κρατάτε μούτρα η μια στην άλλη, βρε αδερφέ!

...

Είναι πολλοί οι χωρισμοί που αφήνω εκτός. Μα ,νομίζω, τα παραπάνω είναι τα πιο τρανταχτά, σε όποια μικρή ή μεγάλη παραλλαγή τους.

Στην οποιαδήποτε περίπτωση, μην το βάζεις κάτω! Ο χωρισμός θέλει πρώτα το κλάμα του, κι έπειτα το γέλιο του ;)

Ή ίσως κι όχι. Σνιφ, κλαψ, λιγμ.

Από τη Melane με αγάπη.